de laatste blog en weer naar huis

En toen zat ik alweer in het vliegtuig op weg naar huis.
Die 3 weken gaan eigelijk wel snel voorbij. Maar wat een hoop indrukken opgedaan zeg. Ook mijn visie op Afrikanen is behoorlijk veranderd. De algemene indruk bij Westerlingen ofwel Hollanders is dat ze lui, onderontwikkeld en enigszins barbaars zijn. Zeker de Malinezen zijn denk ik wel de meest vriendelijke mensen die ik ooit heb ontmoet. De ontwikkeling wat betreft technische know-how is inderdaad ver achter op het Westen. Hoe dat komt? Ik weet het niet precies, maar het is een feit dat ze voorlopig achterop blijven. Maar er zijn veel projecten waar jongeren opgeleid worden tot een zelfstandig ondernemer. En lui? Ze passen zich gewoon aan aan het weer. Want wat heb ik het verschrikkelijk heet gehad zeg. 35 graden en een luchtvochtigheid van vaak boven de 70%. s'Ochtends om een uur of 10 niks doen in de schaduw en het zweet loopt al langs je lijf. Zeker in Senegal. Als je een uur of 4 heb gewerkt dan is het gewoon op. Eigelijk al eerder bij mij maar dat kwam omdat ik de laatste 5 dagen non-stop buikloop heb gehad. En daar knap je niet van op. Ook nu in het vliegtuig ben ik een frequent toilet bezoeker.

Maar wat hebben we afgelopen dagen eigelijk gedaan?
Allereerst zijn we vanuit Koutiala in Mali naar Mbour in Senegal gereden. Dat is 1950 km. over wegen die vaak niet al te best zijn. Zo'n 1100 mocht ik er rijden en dat is soms enorm inspannend. Een keer zat ik met de airco te rommelen en dan kijk je dus even niet goed op de weg en klapte we door een venijnig diepe kuil. Het blikje Cola dat ik beethad spoot toen door de auto en alles plakte. Snel daarna haalde ik een busje in die uiteraard afgeladen was met mensen en terwijl ik naast hem reed besloten we samen een kuil te ontwijken.hij een beetje meer dan mij en we tikte elkaar aan. Achteraf was het nog een behoorlijke tik ook. Met een schroevendraaier en een stuk hout hebben we de grootste deuken eruit gehaald...
De voorbereidingen voor het Islamitische offerfeest zijn in volle gang en vanuit alle kanten komen mensen met hun vetgemeste rammen naar de steden en grotere dorpen toe om hun beesten te verkopen. Vaak worden die beesten op het dak van de auto of vrachtwagen gebonden en hobbelen ze eerst een paar honderd kilometer mee voordat ze op rituele wijze geslacht worden. Soms komen ze ook meer dood dan levend aan.
Eenmaal in Mbour aangekomen dat zo'n 80 km. onder Dakar ligt hebben we al gauw het Beersheba project bezocht. Daar was Anco bezig met het aanleggen van een veldje van 40 zonnecollectoren op een stalen frame. Dit hebben we afgelopen 3 dagen bijna af gekregen. Ewien zocht haar CBN collega's op waar ze voor fotografeert en interviews voor doet. Een delegatie kwam ook nog even op Beersheba kijken.
Beersheba is een project waar jongeren en kans krijgen om een opleiding te volgen en ondernemer te worden. Dat houd onder andere in dat je het verdiende geld niet gelijk opmaakt maar dat je gaat sparen om later te kunnen investeren. Voor ons heel logisch, voor hun volkomen nieuw. Maar het werpt zijn vruchten af en zal ongetwijfeld op den duur het denken van de Senegalezen veranderen. Het ontbreekt vaak aan educatie. Iets dat bij ons al begint als je 4 jaar bent en dan minstens nog een jaar of 17 duurt. Hier krijg je een soort basisschool en als je meer wilt dan moet je dat maar uit eigen zak betalen.
Nog een aantal keren met de locals meegegeten maar dat beviel niet echt. Zelden zo'n kramp in mn buik gehad. Vanaf nu alleen droog witbrood dus.

Ik zou nog zo veel verhaaltjes hier neer kunnen zetten maar daar wil ik je niet mee vermoeien. Toch is het volgende wel aardig om neer te zetten:
In Mali bij Koutiala heb je dus de Bethel Bijbelschool. Dat moet je voorstellen als een soort dorp waar koeien, kippen, geiten enz. tussen de huizen doorlopen. Het ligt op een vrij groot terrein en alle ruimte rondom en tussen de huizen wordt in beslag genomen door maisvelden enz. er zijn totaal 7 waterputten. Helaas zakt hier ook het grondwaterpeil en moeten er dieper gemaakt worden zodat ze genoeg water geven. Als het regent dan stroomt het water van nature dit dorpje aan de hoge kant binnen en stroomt er aan de andere kant weer uit.
Nu zaten we op de compound en er breekt een enorme hoosbui uit. Het is indrukwekkend hoeveel water er dan naar beneden komt. Net als ik denk:"fijn dat ik droog binnen zit" komt Anco eraan met een gezicht van "ik heb een geweldig idee"
"We gaan kijken hoe het water op Bethel stroomt, ga je mee?" Natuurlijk ga ik mee, dus we stappen in de stromende regen de Landcruiser in. Ik snap alleen nog niet waarom hij nog snel een paar scheppen in de auto gooit. Eenmaal op Bethel stappen we uit en het plan is om het water dat ondertussen in kleine riviertjes Bethel binnenstroomt met dammetjes zo te reguleren dat het richting een waterbassin stroomt of richting het veld of naar een waterput stroomt zodat hiermee ook het grondwaterpeil stijgt. In de stortregen hebben we zeker een uur staan scheppen om een mini Deltawerk op te zetten zodat al het water dat Bethel instroomt er ook blijft. En die regen is toch vrij koud want die komt van hoog. De Malinezen staan vanonder hun afdakjes vol verbazing te kijken naar die 2 blanke mannen die volledig doorweekt in de bagger staan te scheppen en ze lachen wat af. En ik kan ze geen ongelijk geven. Maar we hebben zo wel voorlopig al het water binnen. Nu hopen dat ze het idee ook gaan overnemen.

Na 3 weken hoop ik over een paar uurtjes Andrea en de kinderen weer te zien. Moeilijk om Afrika achter te laten maar het was weer tijd dus dan wil ik gaan ook.
Enerverende weken zijn het geweest. Ongeveer 4500 km. gereden en veel projecten bezocht en mensen ontmoet. Ik ben onder de indruk geraakt van het werk dat door vele missionarissen in o.a. Mali en Senegal gedaan wordt. Zeker de Amerikanen zetten mooie projecten op en iedereen mag meedoen. Zij maken het verschil tussen ziek worden met vaak de dood tot gevolg of genezen kunnen worden. Of (technisch) onderwijs geven zodat er een generatie komt die op een goede manier zijn brood/miel verdient. Maar ook horen over een God die de mensen zo lief had dat hij Zijn Zoon naar de aarde stuurde om voor ons verlossing te bewerkstelligen van de zonde. En dan gaan mensen bloeien en worden voor mensen heilzame dingen vanzelfsprekend. Ja, je ziet ze veranderen op Beersheba, en op de Bethel Bijbelschool worden binnenkort weer 20 nieuwe studenten theologie verwacht die als ze hun opleiding af hebben het land in gaan om weer anderen te vertellen over Jezus!

Als ik deze laatste blog online zet zal het wel middag of avond zijn. Maar de komende 2 uur zit ik nog wel in deze stoel opgevouwen heel de nacht al hoog boven de wolken. Met nog steeds maagkrampen. Tja, het is niet allemaal even leuk hier hoor;)

Straks thuis eerst even lekker slapen en bijkomen van alles. En dan gaan we eens goed nadenken en bidden wat we met de opgedane ervaringen gaan doen. Want 1 ding is zeker: er is veel te doen in West-Afrika. Op allerlei gebied.

De verhalen van Leonard alias Dembelee hebben voorlopig een einde...