Bamako

Gisteren zouden we lekker rustig aan gaan doen en dat is denk ik ook aardig gelukt. Hoewel je hoofd wel overuren maakt van de vele (ongewone) dingen die je ziet.
We zitten nu even in een guesthouse van de CMA of Cama zending maar de bedoeling is dat we doorgaan naar Koutiala. Dat is 450 km. verderop. Zoals ik al hoopte kreeg ik gistermorgen ontbijt. Ewien maakte croissants en koffie en later begrijp ik dat dat behoorlijk luxe is. Zeker als je bedenkt met wat voor budget je als missionair werker leeft en dat de supermarkt voor Westerse producten nog duurder is als in Nederland. Tot een uur of 2 binnen blijven zitten en we hebben het gehad over wat ik verwacht van mijn verblijf, de doelstellingen van Anco en Ewien en de (on)mogelijkheden van de reis. Guinee gaat het gewoon niet worden want als je eenmaal in Guinee ben dan kom moet je 21 dagen in quarantaine voordat je naar Senegal wil. Of je moet oneigenlijke wegen kiezen km de grens over te steken maar dan wordt je opgepakt. De Ebola uitbraak heeft toch enorm veel impact hier in de regio. Hele ziekenhuizen zijn gesloten en daarom kunnen ook andere patiënten niet geholpen worden. Ook het handelsverkeer ligt stil tussen de landen en dat veroorzaakt dan weer een tekort aan veel noodzakelijke producten.
Al gauw krijgt Anco een telefoontje uit Senegal vanuit Het Beersheba project. Hij heeft daar de energievoorziening aangelegd on de vorm van zonnepanelen. Door blikseminslag is het systeem uitgevallen en daardoor ligt alles stil. De pompen voor de watervoorziening werken niet meer en de vriezers met de net aangekochte voorraad voor komende periode koelen niet meer. Omdat het geen kwestie is van even ernaartoe rijden is moet het op afstand opgelost worden. Door de telefoon geeft Anco door wat er getest moet worden om te kijken wat se schade is. Hoewel er rekening gehouden is met blikseminslag lijken de overspannings beveiligingen toch niet gewerkt te hebben. Ik zit er een beetje voor spek en bonen bij en luister ernaar. Ik heb er niet alle verstand van maar toch klopt er iets niet. "Er moet een manier zijn dat de bliksem achter de beveiliging is gekomen. Is er een mogelijkheid voor?"stel ik zo voor. Na even nadenken schiet Anco wat te binnen. Er is 1,5 jaar terug een electrapunt in de watertoren aangelegd en de kans is er dat die niet beveiligd is. Direct wordt er ter plaatse op inspectie gegaan in de watertoren en blijkt er dat de electra daar volledig uit elkaar geklapt is en dat dit punt inderdaad niet voorzien is van een overspanningsbeveiliging. Na dat dit afgekoppeld is kan het systeem gelukkig opgestart worden en is er weer stroom op Beersheba. Op de Bijbelschool in Koutiala is de airco onlangs kapotgegaan en we gaan naar een winkel in de stad om een airco te kopen. Wat een chaos in de stad zeg. Overal brommertjes en taxibusjes propvol mensen. Langs de kant van de weg hutjes waar allerlei winkeltjes en bedrijfjes zijn gevestigd. Veelal werkplaatsjes om spullen te repareren. Zodra je met de auto stilstaat kijken vragende kindertjes door het raampje naar binnen om je zakjes water, citroenen of koekjes te verkopen. Helaas ben ik niet in het bezit van lokaal geld anders zou ik denk blijven delen. Ondertussen denk ik aan Julia en Ruben die net zo oud zijn en vraag met af wat de reden is waarom er zoveel verschil zit in de levens van kinderen terwijl je er niets aan kan doen waar je op de geboren wordt. En ik zou ook niet zo direct weten wat nu structureel te doen om het beter te krijgen in hun geval.
Eenmaal in de aircowinkel besluit Anco toch geen nieuw systeem te kopen. Ook hier blijkt China zn kwalitatief slechte kopietjes van in dit geval LG airco's aan de man te brengen. Er wordt besloten de kapotte compressor uit het apparaat te halen en te repareren als we straks in Koutiala zijn. Ook gaan we nog langs bij een plaatselijk bedrijf waar zonnecel systemen verkocht worden. Anco is vertegenwoordiger in Mali en Senegal voor een Nederlands bedrijf van een solar systeem en op deze manier heeft dit bedrijf ook een markt in deze regio en wordt Anco weer gesponsord. Een mooie win-win situatie. Daarna naar een voorganger geweest die Anco en Ewien veel heeft geholpen in het begin van hun verblijf hier en hun de plaatselijke taal het Bambara geleerd. 2 x handen geven, 1x als je binnen komt en 1x als je eenmaal zit. Heel leuke mensen en al snel blijkt dat ik een nieuwe naam heb: 'Dommelee', wat zoiets betekend als 'vriendelijke jongen' of 'bonen eter'. Ongedroogde pelpinda's eten die in tijden van weinig eten als reserve voedsel gezien wordt maar nu een lekkernij is.
Eenmaal weer in het guesthouse bereikt ons het verheugende bericht dat de 40 voets container met materiaal voor verschillende projecten in Bamako aangekomen is. Nadat hij ingeklaard zal zal zijn is de verwachting dat hij ergens rond volgende week dinsdag in Koutiala zal zijn. Morgen zullen we daarom ook naar Koutiala gaan.
Gisteravond hebben we nog lekker een pizza in een restaurant gegeten en met een hoofd vol indrukken kruip ik op mn bed om... Wakker te blijven van de geluiden. Eerst de krekels, daarna neemt die schreeuwerd in die toren het over en nu blijkt dat zn maat even verderop de 2de stem partij te gehore wil brengen. Nadat zij zwijgen heb je even rust waarna de geluiden van de stad weer aanzwellen. Ik hoop dat ik er nog aan ga wennen want echt heel uitgerust ben ik niet. Kga nu gauw mn koffers pakken en dit bericht uploaden want over 7 minuten (07:30) gaan we eten om vervolgens om 08:00 uur de 450 km. Reis naar Koutiala aan te vangen. Foto's komen nog want dat duurt hier nogal lang voordat ze erdoor zijn.